Κίνδυνος εδώ,
κίνδυνος εκεί... είναι η απλή φράση επάνω
στην οποία τροχοδρομούν χιλιάδες άρθρων
ανά τον κόσμο, και ειδικά στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση και η πολιτική φάρα κατάφεραν
αριστοτεχνικά να ισοπεδώσουν την
ψυχολογία του Ελληνικού λαού με την
εξής απλή μέθοδο:
Βήμα 1ο: Πέρασμα
πολλαπλών βάρβαρων μέτρων με οικτρά
ψεύδη περί του αντιθέτου.
Βήμα 2ο: Αυθάδεις
προκλήσεις εκ μέρους της πολιτικής
ηγεσίας.
Βήμα 3ο:
Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με ισοπεδωτική
δράση των πρακτόρων-κουκουλοφόρων και
των αστυνομικών δυνάμεων σε επίπεδα
βίας που κάνουν τη χούντα να μοιάζει με
παιδική χαρά (όπως ισχυρίζονται διάφοροι
πολίτες παρόντες στα επεισόδια – αν κι
εμείς διαφωνούμε στη σύγκριση ανόμοιων
πραγμάτων, διότι η χούντα τουλάχιστον
ωφέλησε την πατρίδα, δεν την πούλησε).
Βήμα 4ο: Η κυβέρνηση
προχωρά σε βήματα “υποχώρησης”, είτε
μικρά τύπου δι-πολικότητας/σχιζοφρένειας
(ψηφίζω-δε ψηφίζω-δε ψηφίζω-φηφίζω) με
ταυτόχρονες βαλβίδες ελέγχου της
κοινωνικής πίεσης (διαφωνούντες και
καλά βουλευτές).
Βήμα 5ο: “Παράδοση”
κυβέρνησης στα αιτήματα του λαού, ήτοι
υποχώρηση του πρώην πρωθυπουργού μία
το περασμένο Καλοκαίρι και μία τον
περασμένο Οκτώβριο, με απόρροια την
αλλαγή πλεύσης προς την ίδια κατεύθυνση.
Την επανεκκίνηση δηλαδή του ίδιου κύκλου
με λίγο διαφορετικά πρόσωπα. Η απόλυτη
αναπαράσταση του ουροβόρου όφεως. Εκεί
που νομίζει ο πολίτης ότι τελείωσε η
ουρά, επανέρχεται το κεφάλι σε μία
μαεστρική σχιζοφρενική επανάληψη της
ψυχοπάθειας.
Συμπερασματικά,
αυτό που περνά ο λαός τους τελευταίους
μήνες είναι το ίδιο μοτίβο:
Δράση, αντίδραση,
κορύφωση, βαλβίδες αποσυμπίεσης,
“εκτόνωση” (δήθεν παραίτηση κυβέρνησης)
και φτου κι απ' την αρχή. Όλα αυτά μέσα
σ' έναν κυκεώνα επικών ψεμμάτων, θρασύτατων
προκλήσεων, και απίστευτων προδοσιών.
Κατ' επέκτασιν
αυτού, τα media προσπαθούν
πέσω “δράσης-αντίδρασης” να
“νομιμοποιήσουν” το όλο αυτό φρενοκομείο,
το μεγαλύτερο θέατρο ψυχολογικής
εξόντωσης ενός ολόκληρου έθνους,
προσφέροντας δήθεν “βήμα” στην εκάστοτε
πλευρά. Έχουμε έτη εμπειρίας με τα media
και γνωρίζουμε καλά το περιβάλλον
τους, συμπεριλαμβανομένων και ατόμων
που έχουν εργαστεί προδοτικά ενάντια
στη πατρίδα μας.
Αυτή η επιχείρηση
ψυχολογικής εξουθένωσης έχει επιβληθεί
και ισχυροποιείται μέρα με τη μέρα,
προσπαθώντας να γονατίσουν την ψυχολογία
της Ελληνίδας και του Έλληνα. Τ'
αποτελέσματα είναι φανερά. Αλλά αυτό
αποτελεί το ένα σκέλος. Τα εξουσιαστικά
καθάρματα εντός και εκτός Ελλάδας έχουν
συνηθίσει ΠΑΝΤΑ να πετυχαίνουν μ' ένα
σμπάρο δύο τρυγώνια. Διαφορετικά δεν
προχωρούν σε σχέδιο αν δεν έχουν
τουλάχιστον διμερείς απολαβές (ως μέση
αποδεκτή λύση) με απώτερο χαρακτηρισμό
“επιτυχούς έκβασης” μίας επιχείρησης
όταν αυτή φέρει τριμερείς απολαβές
(σημειολογικού χαρακτήρα). Το πιο κλασσικό
παράδειγμα αυτής της τακτικής αποτελεί
μία έναρξη εμφυλίου ή μη πολέμου. Διαλύουν
την αντίσταση, αναλαμβάνουν την εξουσία
(με ότι ληστρικά αποτελέσματα αυτό
φέρνει) και πουλάνε και όπλα για τις
σφαγές. Κέρδος εις τριπλούν.
Σ' αυτό το άρθρο
δε θ' αναλύσουμε τι θα κερδίσουν από
εμάς και την πατρίδα μας. Τα βασικά
πράγματα που θα χάσουμε εμείς και θα
κερδίσουν αυτοί, εγχώριοι και μη, είναι
τρία τω αριθμώ. Ο κάθε νοήμων άνθρωπος
οφείλει να το σκεφτεί από μόνος του.
Το μόνο στο οποίο
θα εστιάσουμε είναι το εξής:
Μας αποπροσανατολίζουν
από τον πραγματικό κίνδυνο. Σαν τα
κουνούπια που σφυρίζουν σα συφιλιασμένα
στ' αυτιά μας, ώστε να μην ακούσουμε το
λυσσασμένο σκούξιμο του πραγματικού
κινδύνου που έρχεται κατά πάνω μας.
Αλλά οι
“καλλίγραμμες” κότες και τα “φουσκωμένα”
πρόβατα που ανοίγουν τις κερκόπορτες
σε αλεπούδες και λύκους, νομίζουν ότι
θα έχουν ειδική μεταχείριση. Θεωρούν
ότι οι λύκοι θα φτιάξουν θρόνο για την
προβατίλα τους και οι αλεπούδες εικόνισμα
για την κοτίλα. Όχι. Θ' αποτελέσουν απλά
την επόμενη μερίδα. Μία μερίδα
παραδειγματισμού για τους “δικούς”
τους που θα σκεφτούν αντίστοιχα να τους
προδόσουν. Είναι ένα γεγονός ιστορικά
και νομοτελειακά αποδεδειγμένο κατ'
επανάληψη.
Οφείλουμε να
σκεφτούμε σοβαρά ένα πράγμα: Την επαναφορά
του αρχαίου Σπαρτιατικού νόμου περί
προδοσίας.
-Αδράστεια
